Wanneer we de sociale
geschiedenis bekijken vanuit het criterium van gelijkheid, dan zien we dat de
meeste maatschappijen doorgaans gebaseerd waren op extreme ongelijkheid. Van
zodra de technologische mogelijkheden zich voordeden, ontstond er immers een
klasse die (meer dan voordien) zichzelf uitriep tot elite (farao’s, Koningen,
Hertogen, Baronnen, adellijken, priesters, bankiers, enzovoort). Maar het feit dat
iets in het verleden altijd op een bepaalde manier gedaan werd, betekent niet dat het in de toekomst ook altijd opnieuw moet worden herhaald. Dat heet namelijk
vooruitgang.
Het is belangrijk
evenwel voor ogen te houden in welke mate ongelijkheid ook vandaag nog de
wereld domineert. In dat opzicht heeft er helemaal geen vooruitgang
plaatsgevonden. Nog nooit in de geschiedenis is ongelijkheid zo extreem geweest
(het contrast tussen de rijkste en de armste) en nog nooit hebben in absolute
cijfers zo veel mensen in armoede bestaan als vandaag. Meer dan 3 miljard
mensen (bijna de helft van de mensheid) leeft vandaag onder de armoedegrens.
Indien extreme
ongelijkheid en armoede de meest voorkomende situatie is in de geschiedenis van
de mensheid, dan zou men hieruit kunnen concluderen dat dit ‘de normale
toestand’ is... Het is dan ‘normaal’ dat er ook vandaag de dag zoveel armoede
bestaat, ‘want zo is het immers altijd geweest’.
In deze optiek
moet de verbetering van de levensomstandigheden die in de twintigste eeuw in de
industriële landen heeft plaatsgevonden, blijkbaar gezien worden als een ‘hoge
uitzondering’ op de normale situatie. Het is niet ‘normaal’ dat de
levensomstandigheden (de financiële situatie) van zoveel mensen (voornamelijk
in Amerika en Europa) in de jaren zestig zo goed was. Vanuit deze optiek is het
dan ook ‘normaal’ dat we ons nu in een financiële crisis bevinden, want deze
zorgt ervoor dat we terugkeren naar een ‘normale situatie’, d.w.z. naar een
situatie waarin de welvaart van de middenklasse wordt getransfereerd naar de
minderheid aan de top.
Het is dus
duidelijk dat de oplossingen die worden bedacht om een einde te stellen aan
deze achteruitgang niet ‘normaal’ geheten zullen kunnen worden. We hebben
inderdaad ‘abnormale’ oplossingen nodig. De oplossingen voor de problemen in de
wereld zullen niet te vinden zijn in de politieke partijen die uw land regeren.
Deze willen immers normaal (populair) zijn. U moet zelf beginnen onderzoeken
wat er gaande is in de wereld.
Zoek naar alternatieven en praat erover met uw vrienden. Onderzoek het voorstel
van het Leefbaar Inkomen Gegarandeerd, dit
stelt een Abnormaal
Systeem voor. Het zou u moeten interesseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten